Archival resources online szukajwarchiwach.pl
Collection: 54/752/0 Akta stanu cywilnego Parafii Rzymskokatolickiej Grabienice (pow. koniński)

Akta stanu cywilnego Parafii Rzymskokatolickiej Grabienice (pow. koniński)
Archiwum Państwowe w Poznaniu Oddział w Koninie
Księgi metrykalne parafii rzymsko-katolickiej Grabienice (pow. koniński) 1808-1914
- brak danych - 1808 - 1808
1814 - 1820
1822 - 1869
1871 - 1914
- brak danych - tak
urzędy stanu cywilnego i akta metrykalne - akta metrykalne polski
łaciński
rosyjski
inwentarz książkowy Yes system ZoSIA
System rejestracji stanu cywilnego obowiązujący w latach 1808-1939/1945 na ziemiach polskich wchodzących w skład Księstwa Warszawskiego i następnie Królestwa Polskiego.
Do 1808 r. na ziemiach polskich nie istniał jednolity system rejestracji stanu cywilnego, a rejestrowanie faktów z życia osób regulowane było właściwym prawem religijnym (kościelnym). W Kościele Katolickim obrządku rzymskiego rejestrację wprowadzono w XVI w. w konsekwencji uchwał soboru trydenckiego (w XVI w. rejestracja chrztów i małżeństw i w XVII w. rejestracja zgonów), a na ziemiach polskich w XVII w.
W 1808 r. na obszarze Księstwa Warszawskiego wprowadzono pierwszy na ziemiach polskich, oparty na francuskim Kodeksie Napoleona, system rejestracji stanu cywilnego, który w założeniach miał być świecki i niezależny od wyznania, a akty stanu cywilnego mieli sporządzać i prowadzić świeccy urzędnicy stanu cywilnego. W praktyce, m.in. z braku wykształconych osób, często obowiązki urzędników stanu cywilnego powierzano duchownym właściwym ze względu na miejsce, w którym zaistniał fakt stanowiący przesłankę do sporządzenia danego aktu. Duchowni ci właściwi byli również w zakresie rejestrowania stanu cywilnego osób wyznań niechrześcijańskich, w tym wyznania mojżeszowego.
Od 1826 r., na podstawie Kodeksu Cywilnego Królestwa Polskiego, w odniesieniu do wyznań chrześcijańskich akta stanu cywilnego połączono z metrykami kościelnymi. Stan cywilny rejestrowali przełożeni poszczególnych parafii. Rejestrację świecką utrzymano natomiast w odniesieniu do religii niechrześcijańskich (np. judaizm, islam) i mniejszych liczebnie chrześcijańskich (np. baptyści), którą sprawowali burmistrzowie lub wyznaczeni urzędnicy municypalni.
W okresie międzywojennym (1918-1939) utrzymano rozwiązania przejęte po zaborcach, tzn. na ziemiach byłego Królestwa Polskiego nadal obowiązywał religijny system rejestracji stanu cywilnego.
W 1940 r., na terenach włączonych do państwa niemieckiego (III Rzeszy) w 1939 r., religijny system rejestracji stanu cywilnego zastąpiono systemem świeckim, tzn. utworzono na wzór niemiecki okręgi i urzędy stanu cywilnego, a sporządzanie aktów stanu cywilnego powierzono świeckim urzędnikom, działającym na podstawie niemieckiego prawa o rejestracji stanu cywilnego.
Po wyzwoleniu spod okupacji niemieckiej na krótko (1944/1945 r.) częściowo przywrócono rejestrację stanu cywilnego na zasadach obowiązujących przed 1940 r. Natomiast od 1946 r. ujednolicono na obszarze całego państwa polskiego prowadzenie rejestracji stanu cywilnego wprowadzając świeckie okręgi i urzędy stanu cywilnego.
W zasadzie przez cały omawiany okres urzędnik stanu cywilnego lub osoba pełniąca jego funkcje, prowadził dwa egzemplarze ksiąg stanu cywilnego, zwanych też rejestrami. W pierwszym, tzw. unikacie, w odrębnych księgach zapisywano jeden rodzaj zdarzeń, tzn. akty urodzeń, akty małżeństw i akty zgonów. Poszczególne księgi prowadzono nawet przez wiele lat, do wyczerpania wolnych kart. Natomiast drugi egzemplarz, tzw. duplikat, składał się z jednorocznych ksiąg, w których w osobnych częściach zapisywano akty urodzeń, akty małżeństw i akty zgonów. Obok wspomnianych ksiąg (rejestrów) urzędnik stanu cywilnego gromadził dokumenty potwierdzające zdolność prawną osób do zawarcia małżeństwa, tzw. alegata lub aneksy. Z reguły były to odpisy aktów urodzenia, akty znania, odpisy aktów zgonów nieżyjącego współmałżonka, a czasami także zapowiedzi wygłaszane w parafii.
Do 1866 r. językiem urzędowym, w jakim sporządzano akty stanu cywilnego był język polski, następnie, do około 1916 r., obowiązującym był język rosyjski. W okresie tym w aktach stosowano podwójną datację według kalendarza gregoriańskiego i juliańskiego. W okresie istnienia państwa polskiego językiem urzędowym był język polski, natomiast w czasie okupacji niemieckiej (1940-1944/1945) język niemiecki. Podział na serie:
Akta urodzeń, rejestry urodzeń, daty skrajne: 1814-1906, 2 j.a.
Zapowiedzi, akta małżeństw, alegata, daty skrajne: 1814-1912, 7 j.a.
Akta zgonów, daty skrajne: 1814, 1893-1914, 2 j.a.
Księgi łączne, daty skrajne: 1808-1912, 88 j.a. Inw. ks. - system ZoSIA.
W zbiorze zmikrofilmowano 72 j.a. o sygn: 1-54 (nr 0: 6902-6955), 55-65 (nr 0: 41317-41327), 66-72 (nr 0: 58268-58274).
No. Name Units Dates Number of scans
Units without series 0 0
1 Akta urodzeń, rejestry urodzeń 0 0
1.1 Akta urodzeń 2 1814-1906 28
1.2 Rejestry urodzeń 0 0
2 Wykazy konfirmowanych 0 0
3 Księgi komunikujących i penitentów 0 0
4 Zapowiedzi, akta małżeństw, alegata 0 0
4.1 Akta małżeństw 3 1814-1912 13
4.2 Alegata 4 1861-1894 0
4.3 Zapowiedzi 0 0
5 Akta zgonów 2 1814-1914 20
6 Księgi łączne 0 0
6.1 Urodzenia, małżeństwa, zgony 86 1808-1912 3065
6.2 Urodzenia, małżeństwa 2 1873-1884 74
6.3 Urodzenia, zgony 0 0
6.4 Małżeństwa, zgony 0 0
6.5 Urodzenia, małżeństwa, komunikujący 0 0
6.6 Urodzenia, małżeństwa, zgony, bierzmowani 0 0
6.7 Urodzenia, małżeństwa, zgony, zapowiedzi 0 0
6.8 Urodzenia, małżeństwa, zgony, rozwody 0 0
6.9 Urodzenia, konfirmacje 0 0

Amount of archival material

99

96

0

0.98

0.92

0.00

Amount of non-archival material

0

0.00

- brak danych -